Zdjęcia Komunikacji Miejskiej

W 1975 roku uruchomiono produkcję seryjną autobusu Jelcz-Berliet PR110U (U – Urbain ,fran. miejski), który stanowił kolejny etap wdrażania postanowień licencyjnych. Wszelkie zmiany wprowadzone w modelu PR110U miały na celu dostosowanie autobusu do polskich realiów transportu publicznego oraz jego spolonizowanie tak, aby stał się on tańszy w produkcji i przyszłej eksploatacji. W stosunku do modelu Jelcz-Berliet PR100 przedłużono nadwozie umożliwiając tym samym montaż trzecich drzwi. Do napędu zastosowano silnik WS Mielec SW680/56/3 produkowany przez wytwórnię PZL w Mielcu na licencji angielskiej firmy Leyland Motors. Jednostka napędowa zblokowana została z 4-biegową, manualną skrzynią biegów S4-95 produkcji zakładów FPS z Tczewa. Pojazd ten wyposażany był w wiele elementów produkowanych przez polskie zakłady. Niestety model ten nie był wolny od wad, które ujawniły się w późniejszej eksploatacji. Zastosowanie ciężkiego silnika rodem z samochodów ciężarowych niejednokrotnie przyczyniło się do przedwczesnego pękania kratownicy, w warunkach zimowych zawodne okazywały się układy pneumatyczny oraz paliwowy. Od 1978 roku w pojeździe tym stosowany był nieznacznie zmodernizowany silnik SW680/78/1. W układzie jezdnym stosowano osie przednie typu Jelcz NZ6A1 oraz tylne mosty napędowe Jelcz MT 1032A.

W 1983 roku wygasła licencyjna umowa zawarta między firmą Berliet i Jelcz. Tym samym model ten zmienił swoją nazwę na Jelcz PR110M (M – miejski). Na bazie Jelcza PR110U opracowano również autobus międzymiastowy Jelcz PR110IL i Jelcz PR110D. Ostatecznie produkcję zakończono w 1992 roku po wprowadzeniu do ofert modelu Jelcz 120M.